Success Stories

Γράγει η Μαριάννα Φέξη
Πιστοποιημένη Coach- Δημοσιογράφος

 Σε έναν κόσμο που μοιάζει συχνά ψυχρός και βιαστικός, όπου οι απαιτήσεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και το άγχος σφίγγει τις καρδιές, υπάρχουν κάποιες ψυχές τόσο ζεστές που φωτίζουν τα πάντα γύρω τους. Μιλάω για τις γιαγιάδες μας. Αυτές οι υπέροχες γυναίκες, συχνά αθόρυβες και διακριτικές, είναι ο πιο γλυκός και σταθερός πυλώνας της οικογένειας, προσφέροντας μια ατελείωτη πηγή αγάπης, ασφάλειας και ανεκτίμητης φροντίδας στα παιδιά και, κυρίως, στα εγγόνια τους.

Αν κλείσετε τα μάτια σας για μια στιγμή και σκεφτείτε, πόσες φορές η αγκαλιά της γιαγιάς στάθηκε το πιο στέρεο καταφύγιο; Πόσες φορές η φωνή της, γεμάτη τρυφερότητα, σας καθησύχασε; Σε μια εποχή που η ζωή απαιτεί από όλους μας να τρέχουμε, οι γιαγιάδες μας στέκονται εκεί, σαν φύλακες άγγελοι, καλύπτοντας κάθε κενό. Είναι αυτές που με υπομονή και χαμόγελο μετατρέπουν την καθημερινότητα σε μια ζεστή φωλιά: παίρνουν τα εγγόνια από το σχολείο, μαγειρεύουν το φαγητό που μυρίζει παιδική ηλικία, ακούνε με αληθινό ενδιαφέρον τις μικρές και μεγάλες ανησυχίες, και προσφέρουν μια αγκαλιά τόσο δυνατή που μπορεί να θεραπεύσει κάθε πληγή.

Και όμως, μέσα στον χείμαρρο της καθημερινότητας, πόσο συχνά συνειδητοποιούμε το ανεκτίμητο δώρο που είναι; Πόσο συχνά τις βλέπουμε ως τις πραγματικά VIP ανθρώπους που είναι, αυτές που φέρουν τη σοφία, την αγάπη και την ψυχή της οικογένειας;

ε έναν κόσμο που μοιάζει συχνά ψυχρός και βιαστικός, όπου οι απαιτήσεις τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και το άγχος σφίγγει τις καρδιές, υπάρχουν κάποιες ψυχές τόσο ζεστές που φωτίζουν τα πάντα γύρω τους. Μιλάω για τις γιαγιάδες μας. Αυτές οι υπέροχες γυναίκες, συχνά αθόρυβες και διακριτικές, είναι ο πιο γλυκός και σταθερός πυλώνας της οικογένειας, προσφέροντας μια ατελείωτη πηγή αγάπης, ασφάλειας και ανεκτίμητης φροντίδας στα παιδιά και, κυρίως, στα εγγόνια τους.

Αν κλείσετε τα μάτια σας για μια στιγμή και σκεφτείτε, πόσες φορές η αγκαλιά της γιαγιάς στάθηκε το πιο στέρεο καταφύγιο; Πόσες φορές η φωνή της, γεμάτη τρυφερότητα, σας καθησύχασε; Σε μια εποχή που η ζωή απαιτεί από όλους μας να τρέχουμε, οι γιαγιάδες μας στέκονται εκεί, σαν φύλακες άγγελοι, καλύπτοντας κάθε κενό. Είναι αυτές που με υπομονή και χαμόγελο μετατρέπουν την καθημερινότητα σε μια ζεστή φωλιά: παίρνουν τα εγγόνια από το σχολείο, μαγειρεύουν το φαγητό που μυρίζει παιδική ηλικία, ακούνε με αληθινό ενδιαφέρον τις μικρές και μεγάλες ανησυχίες, και προσφέρουν μια αγκαλιά τόσο δυνατή που μπορεί να θεραπεύσει κάθε πληγή.

Και όμως, μέσα στον χείμαρρο της καθημερινότητας, πόσο συχνά συνειδητοποιούμε το ανεκτίμητο δώρο που είναι; Πόσο συχνά τις βλέπουμε ως τις πραγματικά VIP ανθρώπους που είναι, αυτές που φέρουν τη σοφία, την αγάπη και την ψυχή της οικογένειας;

Η Γιαγιά Ελένη: Το "Ταξί" της Αγάπης και η Μαγειρική Ψυχής

Η γιαγιά Ελένη, στα 72 της, είναι η ψυχή της οικογένειας της κόρης της. Η κόρη της, Μαρία, και ο γαμπρός της, Γιώργος, εργάζονται πολλές ώρες, και η Ελένη έχει αναλάβει σχεδόν πλήρως τη φροντίδα των δύο εγγονιών τους, του 9χρονου Μιχάλη και της 6χρονης Σοφίας. Κάθε πρωί, η Ελένη ξυπνάει πριν τους άλλους, ετοιμάζει το πρωινό και τις σχολικές τσάντες. Στη συνέχεια, μετατρέπεται σε "ταξί", μεταφέροντας τα παιδιά στο σχολείο, μετά στο φροντιστήριο, στις αθλητικές δραστηριότητες. Δεν έχει σημασία αν βρέχει, αν έχει κίνηση ή αν νιώθει κουρασμένη. Η φωνή της είναι πάντα ζεστή, το χαμόγελό της φωτεινό.

Και το βράδυ, όταν οι γονείς επιστρέφουν εξαντλημένοι, η γιαγιά Ελένη έχει ήδη ετοιμάσει το φαγητό. Όχι απλά "ένα" φαγητό, αλλά το αγαπημένο φαγητό του καθενός, με φρέσκα υλικά και τη μυστική της συνταγή: την αγάπη. "Πώς τα προλαβαίνεις όλα, μαμά;" τη ρωτάει συχνά η Μαρία. Η γιαγιά Ελένη απαντά πάντα με μια έκφραση γεμάτη νόημα: "Τι να προλάβω, κορίτσι μου; Αυτά είναι η ζωή μου. Το χαμόγελό τους με ξεκουράζει". Η Ελένη δεν αναζητά αναγνώριση. Η χαρά των εγγονιών της είναι η δική της χαρά, η κινητήριος δύναμη που δεν της επιτρέπει να νιώσει ποτέ πραγματικά κόπο.

Η Γιαγιά Αλεξάνδρα: Ο Βράχος της Υπομονής και της Σοφίας

Η γιαγιά Αλεξάνδρα, 68 ετών, ζει σε ένα μικρό χωριό, αλλά η καρδιά της χτυπά για τα εγγόνια της που ζουν στην πόλη. Κάθε φορά που το ζευγάρι, ο γιος της και η νύφη της, χρειάζονται βοήθεια –είτε για διακοπές, είτε για απρόοπτα, είτε απλά για να πάρουν μια ανάσα– η Αλεξάνδρα είναι εκεί. Αφήνει το σπίτι της, τους φίλους της, την καθημερινότητά της, και ταξιδεύει.

Η Αλεξάνδρα είναι η γιαγιά που έχει την απίστευτη υπομονή. Όταν ο μικρός Νικόλας, 5 ετών, έχει κάποια κρίση θυμού, η γιαγιά Αλεξάνδρα δεν φωνάζει, δεν τιμωρεί. Τον αγκαλιάζει σφιχτά, τον αφήνει να εκτονωθεί και μετά του ψιθυρίζει ιστορίες για ήρωες και δράκους, που τον ηρεμούν. Όταν η 12χρονη Έλενα έχει τις εφηβικές της ανησυχίες, η Αλεξάνδρα είναι το αυτί που ακούει χωρίς κριτική, η φωνή της σοφίας που δίνει συμβουλές με διακριτικότητα. "Μην αγχώνεσαι, παιδί μου," της λέει. "Και αυτό θα περάσει. Το σημαντικό είναι να είσαι εσύ καλά." Η Αλεξάνδρα γνωρίζει ότι η πραγματική προσφορά δεν είναι μόνο να κάνεις πράγματα, αλλά να είσαι εκεί, να ακούς, να νιώθεις και να προσφέρεις την ψυχική σου ηρεμία.

Η Γιαγιά Φωτεινή: Η Καλύτερη "Δασκάλα" της Ζωής

Η γιαγιά Φωτεινή, 75 ετών, ζει μόνη της, αλλά το σπίτι της είναι πάντα ανοιχτό και γεμάτο ζωή όταν έρχονται οι δυο της εγγονές, η 8χρονη Άννα και η 10χρονη Ναταλία. Οι γονείς των κοριτσιών έχουν ένα απαιτητικό πρόγραμμα, και συχνά οι γιαγιάδες αναλαμβάνουν τον ρόλο των "δασκάλων". Η Φωτεινή δεν είναι απλά μια γιαγιά που βοηθάει στα μαθήματα. Είναι μια δασκάλα ζωής.

Με τη Φωτεινή, τα κορίτσια μαθαίνουν να φτιάχνουν γλυκά με παραδοσιακές συνταγές, να κεντούν, να φυτεύουν λουλούδια στον κήπο. Τους διηγείται ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια, τους μαθαίνει τι θα πει "υπομονή", "αλληλεγγύη" και "αγάπη για τη φύση". Όταν η Ναταλία δυσκολεύεται στα μαθηματικά, η Φωτεινή δεν θυμώνει. Της εξηγεί με απλά λόγια, της δείχνει με παραδείγματα από την καθημερινότητα, και κυρίως, της δίνει την αυτοπεποίθηση να μην φοβάται τα λάθη. "Δεν πειράζει, κορίτσι μου, αν δεν το κατάλαβες με την πρώτη. Κάθε λάθος είναι ένα βήμα για να μάθουμε καλύτερα", της λέει. Η Φωτεινή προσφέρει όχι μόνο γνώση, αλλά και το πολυτιμότερο μάθημα: την αγάπη για τη μάθηση και την πίστη στον εαυτό τους.

Οι γιαγιάδες… αυτές οι σιωπηλές ηρωίδες που ζουν ανάμεσά μας, υφαίνοντας με τις πράξεις τους ένα δίχτυ αγάπης και φροντίδας γύρω από τις οικογένειές τους. Η προσφορά τους, συχνά αθέατη και ανιδιοτελής, είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από αμέτρητες στιγμές ευτυχίας και ασφάλειας. Δεν υπολογίζουν κόπο, ούτε κούραση. Για αυτές, το χαμόγελο ενός εγγονιού ή η ανάσα ανακούφισης ενός παιδιού είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή.

Αχ, αυτές οι γιαγιάδες  είναι  αυθεντικά σημαντικοί -vip- άνθρωποι!