Ψυχολογία

Γράφει η Μαριάννα Φέξη 
Δημοσιογράφος- Πιστοποιημένη Coach

Είναι μια αλήθεια που συχνά αγνοούμε, ή ίσως επιλέγουμε να την απωθήσουμε, μέχρι να τη ζήσουμε. Η απώλεια ενός κατοικιδίου δεν είναι απλώς η απώλεια ενός ζώου. Είναι η απώλεια ενός μέλους της οικογένειας, ενός πιστού συντρόφου, μιας πηγής ανεξάντλητης αγάπης, χαράς και παρηγοριάς. Είναι η απώλεια εκείνου του βλέμματος που μας καταλάβαινε χωρίς λόγια, της ζεστής παρουσίας δίπλα μας, της ανιδιοτελούς συντροφιάς που γέμιζε το σπίτι και την καρδιά μας. Και ναι, η απώλεια αυτή φέρνει πένθος. Ένα πένθος βαθύ, αληθινό, και πολλές φορές, παρεξηγημένο.

Σε έναν κόσμο που συχνά υποτιμά τη σημασία των ζώων στην ανθρώπινη ζωή, το πένθος για ένα κατοικίδιο μπορεί να μοιάζει "υπερβολικό" σε κάποιους. Μπορεί να ακούσετε φράσεις όπως "Ήταν απλά ένα ζώο" ή "Πάρε άλλο". Αυτές οι φράσεις, αν και πιθανόν να προέρχονται από καλή πρόθεση, είναι σαν μαχαιριές στην ήδη πληγωμένη σας ψυχή. Γιατί ξέρετε καλά, ότι δεν ήταν "απλά ένα ζώο". Ήταν η ψυχή σας, ο φύλακας άγγελός σας, ο κολλητός σας φίλος.

Γιατί Πονάμε Τόσο Πολύ; Η Μοναδική Σχέση

Η σχέση με ένα κατοικίδιο είναι μοναδική. Είναι μια σχέση χωρίς απαιτήσεις, χωρίς κριτική, γεμάτη άνευ όρων αγάπη. Για πολλά χρόνια, το κατοικίδιό μας ήταν εκεί, στην καθημερινότητά μας, σε κάθε μας στιγμή. Μας χάριζε χαρά όταν ήμασταν λυπημένοι, μας συντρόφευε στις μοναχικές μας ώρες, μας έκανε να γελάμε με τις σκανταλιές του. Ήταν η σταθερά μας, η παρηγοριά μας.

Όταν χάνουμε αυτή τη σταθερά, η ζωή μας αλλάζει δραματικά. Το σπίτι μοιάζει άδειο, η σιωπή εκκωφαντική. Η ρουτίνα μας ανατρέπεται. Οι συναισθηματικές ανάγκες που κάλυπτε το κατοικίδιο μένουν ακάλυπτες. Αυτό το κενό, αυτός ο πόνος, είναι το πένθος. Και όπως κάθε πένθος, χρειάζεται χώρο, χρόνο και αναγνώριση για να επουλωθεί.

Διαχειρίζοντας το Πένθος: Βήματα προς την Επούλωση

Το πένθος για την απώλεια ενός κατοικιδίου είναι εξίσου πραγματικό και ισχυρό με κάθε άλλο πένθος. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να το βιώσει πλήρως, χωρίς ενοχές ή ντροπή.

1. Επιτρέψτε στον Εαυτό σας να Πενθήσει – Αναγνωρίστε τον Πόνο: Είναι το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα. Μην καταπιέζετε τα συναισθήματά σας. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να κλάψει, να θυμώσει, να νιώσει θλίψη, ακόμα και ενοχές. Όλα αυτά είναι μέρος της διαδικασίας. Αναγνωρίστε ότι ο πόνος σας είναι έγκυρος και δικαιολογημένος.

2. Μιλήστε για Αυτό – Μην το Κρατάτε Μέσα σας: Μοιραστείτε τα συναισθήματά σας με ανθρώπους που κατανοούν τη σχέση σας με το κατοικίδιο. Αυτοί μπορεί να είναι φίλοι, μέλη της οικογένειας που είχαν κατοικίδια, ή ακόμα και ομάδες υποστήριξης για την απώλεια κατοικιδίου. Το να μιλάτε ανοιχτά για τον πόνο σας βοηθάει στην επεξεργασία του.

3. Τιμήστε τη Μνήμη του – Δημιουργήστε ένα Μνημείο: Η δημιουργία ενός "μνημείου" μπορεί να βοηθήσει στην επεξεργασία του πένθους. Αυτό μπορεί να είναι: 
   
   Μια τελετή αποχαιρετισμού: Μια μικρή τελετή στο σπίτι ή ένα τελευταίο αντίο στον τόπο ταφής (αν είναι εφικτό).
   Ένα αναμνηστικό άλμπουμ: Συγκεντρώστε φωτογραφίες και αναμνήσεις.
   Μια δωρεά: Δωρίστε στο όνομά του σε ένα καταφύγιο ζώων.
   Ένα δέντρο: Φυτέψτε ένα δέντρο στη μνήμη του.Ένα κουτί αναμνήσεων: Φυλάξτε αγαπημένα του αντικείμενα (κολάρο, παιχνίδια) σε ένα κουτί.

4. Φροντίστε τον Εαυτό σας – Σωματικά και Ψυχικά: Σε περιόδους πένθους, είναι εύκολο να παραμελήσουμε τις δικές μας ανάγκες. Φροντίστε να τρώτε σωστά, να κοιμάστε επαρκώς και να ασκείστε. Η σωματική φροντίδα επηρεάζει άμεσα την ψυχική σας κατάσταση. Μην απομονώνεστε πλήρως.

5. Μην Βιαστείτε να Αντικαταστήσετε – Δώστε Χρόνο: Η ιδέα να πάρετε αμέσως ένα άλλο κατοικίδιο μπορεί να φαίνεται ελκυστική για να γεμίσετε το κενό. Ωστόσο, είναι σημαντικό να δώσετε στον εαυτό σας χρόνο να πενθήσει πλήρως την απώλεια. Κάθε κατοικίδιο είναι μοναδικό και η βιαστική αντικατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση και να μην επιτρέψει τη σωστή επεξεργασία του πένθους. Όταν έρθει η ώρα, η απόφαση θα είναι ξεκάθαρη.

6. Ζητήστε Επαγγελματική Βοήθεια αν Χρειαστεί: Εάν ο πόνος είναι αφόρητος, παρατεταμένος και επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητά σας (π.χ., δυσκολία στον ύπνο, στην εργασία, στην κοινωνικοποίηση), μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας (ψυχολόγο, ψυχοθεραπευτή). Το πένθος για ένα κατοικίδιο είναι μια μορφή απώλειας που χρήζει αναγνώρισης και υποστήριξης.

Η απώλεια ενός κατοικιδίου είναι ένας δυσβάσταχτος πόνος, ένα κεφάλαιο που κλείνει στη ζωή μας. Όμως, όπως κάθε πένθος, είναι και μια ευκαιρία να τιμήσουμε την αγάπη που λάβαμε και δώσαμε. Να θυμόμαστε τις χαρές, τις στιγμές, την άνευ όρων σύνδεση που είχαμε. Να αναγνωρίσουμε ότι αυτή η αγάπη δεν χάνεται, απλά μεταμορφώνεται σε μια γλυκιά, διαρκή ανάμνηση στην καρδιά μας. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να πονέσει, να θεραπευτεί και να θυμάται με αγάπη.

Εις μνήμην της Φίφης- μιας αυθεντικά vip ψυχούλας- που έφυγε πολύ νωρίς!